Voeding als genezende factor te weinig onderkent in reguliere geneeskunde

De NDN vindt dat in het huidige geneeskundige denkmodel de voeding als genezende factor nog te weinig wordt ingezet. Voeding neemt wel een basisplaats in bij een nieuw denkmodel in de geneeskunde; namelijk in de functionele geneeskunde.
“Functionele geneeskunde”, zegt dr. Jeffrey Bland “is de nieuw, primaire medische benadering voor het creëren en in stand houden van een hoge kwaliteit gezondheid.”

Zolang een patiënt geen scheurbuik heeft, is men binnen het reguliere programma wat voeding betreft geheel voldaan, terwijl voeding juist één van de factoren is die de levensomgeving voor de genen bepaalt

Jeffrey Bland is een gerenommeerd Amerikaans onderzoeker en startte in 1985 een instituut voor biochemisch onderzoek naar de interacties tussen nutriënten, voeding en gezondheid. Daarvoor was hij jarenlang verbonden aan het Linus Paulingsinstituut. Lines Pauling was de grondlegger van de orthomoleculaire geneeskunde.

Op een congres in Brussel in het jaar 2000 deelde Jeffrey Bland met ruim 200 artsen en therapeuten (waaronder diëtisten) zijn standpunten en bevindingen. Sindsdien is de functionele geneeskunde met de daarbij behorende voedingsaanpak in België en Nederland in een stroomversnelling terecht gekomen: het is met recht een model voor de toekomst! Dr. Bland: “Met het vasthouden aan bepaalde stellingen verraadt de reguliere geneeskunde de beperking van een denken binnen een deterministisch ziektemodel. De praktijk laat zien dat deze uitgangspunten niet realistisch zijn.” Dr. Bland liet dit aan de hand van de hieronder genoemde voorbeelden zien:

• Regulier vindt men dat ziekte onvermijdelijk een gevolg is van boodschapper die in de genen besloten liggen. Volgens Bland klopt dit niet want, een genetisch onderzoek uitgevoerd onder 25.000 identieke volwassen tweelingen laat zien dat 75% van de gevallen waarin één helft van de tweeling kanker heeft, dit is terug te voeren op factoren van dieet, omgeving en levensstijl.
• Regulier vindt men dat ouder worden een slechte gezondheid creëert. Bland stelt: “Die twee zijn geassocieerd, maar er is meer sprake van een afspiegeling hoe iemand gedurende de eerste 40 levensjaren met zijn genen is omgesprongen. Anders gezegd: hoe goed zijn de genen verzorgd.”
• Het lichaam kent volgens het reguliere uitgangspunt een functie-reserve waarboven het functioneert. “Dit uitgangspunt zorgt ervoor dat artsen/specialisten zich weinig bekommeren om het behoud van functies.” aldus Bland. “En zo kan iemand zogenaamd plotsklaps ernstig ziek worden, terwijl hij recent nog ‘gezond’ was verklaard. Bijvoorbeeld de ziekte Parkinson wordt pas als zodanig gediagnosticeerd, wanneer 75% van een bepaalde hersenfunctie is uitgevallen. Kun je iemand die ‘onderweg’ is naar een functieverlies van 75% dan wel gezond noemen? Vaak zijn er al veel eerder allerlei signalen.”
• Regulier zijn voeding en nutriënten (vitaminen, mineralen, aminozuren en vetzuren) ondergeschikt. Bland zegt hierop: “Zolang een patiënt geen scheurbuik heeft, is men binnen het reguliere programma wat voeding betreft geheel voldaan, terwijl voeding juist één van de factoren is die de levensomgeving voor de genen bepaalt. ‘Wandelende gewonden’ noem ik mensen die altijd moe zijn, concentratieproblemen, chronische infecties, pijnlijke spieren en een zwak immuunsysteem hebben. Deze mensen zijn het slachtoffer van verstoringen in hun gen-omgeving.”
• Voeding bevat informatie en communiceert met de genen. Het spijsverteringskanaal bijvoorbeeld heeft een complex ecologisch systeem. Verschillende informatie wordt uit de voeding opgenomen en de boodschappen worden in de genen doorgegeven. De boodschappen die vanuit verarmd, gemanipuleerd en vervuild voedsel tot deze genen doordringen spreken een nieuwe taal en laten overduidelijk vernietigende sporen achter. Bland: “Niet onze genen zijn veranderd, maar ons dieet.” De genen van de Pima indianen van Arizona zijn al eeuwenlang ingesteld op veeleisende levensomstandigheden (ruw klimaat, beperkte voedselkeuze). Nu wonen ze in een reservaat en heeft een complete ommekeer in hun voedingspatroon hen veranderd in zwaargewichten met diabetes met een levensverwachting van slechts 44 jaar.

“Functionele geneeskunde denkt procesmatig, vanuit het geheel. Factoren als omgeving, dieet, blootstelling aan electromagnetische straling, medicijngebruik, pesticiden, chemicaliën kunnen de gen-expressie zodanig beïnvloeden dat de homeostatische balans van een individu, via een steeds verder vorderende dysfunctie, uiteindelijk omslaat van een onzichtbare aftakeling naar een zichtbare aftakeling.

De kennis neemt toe omtrent de rol die nutriënten spelen in de gen-expressie. Nutriënten die van nature in natuurvoeding voorkomen. Men kan steeds meer ‘bewijzen’ dat biochemische stappen van een dysfunctionele staat naar een functionele staat zijn om te buigen met een optimale voeding.”

De NDN Natuur Diëtisten Nederland  onderschrijft deze mening.

Bron:http://www.natuurdietisten.nl/